ทศวรรษที่ 1940 ~ 1950 เป็นช่วงเวลาของการทำงานอัตโนมัติในท้องถิ่นและทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิกซึ่งเกิดขึ้นระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง

มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมการพัฒนาระบบอัตโนมัติในท้องถิ่นหลังสงคราม ในกระบวนการแก้ปัญหา ทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิกได้เกิดขึ้น ออกแบบอุปกรณ์ปรับอัตโนมัติที่แม่นยำต่างๆ และสร้างสาขาวิทยาศาสตร์ใหม่ของระบบและการควบคุม ระเบียบวินัยใหม่นี้เรียกว่าทฤษฎีกลไกเซอร์โวในสหรัฐอเมริกาและทฤษฎีการปรับอัตโนมัติในสหภาพโซเวียต ส่วนใหญ่ใช้เพื่อแก้ปัญหาการควบคุมตัวแปรเดียว ชื่อของทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิกได้รับการเสนอชื่อในการประชุม American Joint Automatic Control Conference ครั้งแรกในปี 1960 หลังปี 1945 เนื่องจากการยกเลิกการห้ามเผยแพร่ในช่วงสงครามมีขึ้น มีงานต่างๆ ที่อธิบายทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิกอย่างเป็นระบบ ในปี ค.ศ. 1945 นักคณิตศาสตร์ชาวอเมริกันชื่อ Wiener N. ได้ขยายแนวคิดเรื่องการป้อนกลับไปยังระบบควบคุมทั้งหมด ตั้งแต่ปี 1950 ทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิกได้ก่อให้เกิดการพัฒนาใหม่ๆ มากมาย.. วิธีการของทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิกนั้นโดยทั่วไปสามารถตอบสนองความต้องการของเทคโนโลยีทางทหารในสงครามโลกครั้งที่สองและความต้องการของการพัฒนาอุตสาหกรรมหลังสงครามได้ อย่างไรก็ตาม ในช่วงปลายทศวรรษ 1950 พบว่าเมื่อวิธีการของทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิกขยายไปสู่ระบบพหุตัวแปร ก็จะได้ข้อสรุปที่ไม่ถูกต้อง วิธีการของทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิกมีข้อจำกัด