คอมพิวเตอร์ดิจิทัลอิเล็กทรอนิกส์ที่ประดิษฐ์ขึ้นในปี 1940 ได้นำพายุคใหม่ของการควบคุมโปรแกรมดิจิทัล แม้ว่าจะยังจำกัดอยู่เพียงการคำนวณอัตโนมัติในขณะนั้น แต่การผลิต ENIAC และ EDVAC ที่ประสบความสำเร็จได้นำไปสู่ยุคใหม่ของการควบคุมโปรแกรมดิจิทัลอิเล็กทรอนิกส์ การประดิษฐ์คอมพิวเตอร์ดิจิทัลแบบอิเล็กทรอนิกส์ได้วางรากฐานสำหรับการประยุกต์ใช้การควบคุมโปรแกรมและการควบคุมลอจิกในระบบควบคุมและการควบคุมกระบวนการผลิตโดยตรงด้วยคอมพิวเตอร์ดิจิทัลอิเล็กทรอนิกส์ในทศวรรษที่ 1960 และ 1970

ตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ 1950 เป็นต้นมา นับเป็นช่วงเวลาของการทำงานอัตโนมัติแบบบูรณาการ ในช่วงเวลานี้ เทคโนโลยีอวกาศได้พัฒนาอย่างรวดเร็ว และมีความจำเป็นเร่งด่วนในการแก้ปัญหาการควบคุมที่เหมาะสมของระบบพหุตัวแปร ทฤษฎีการควบคุมสมัยใหม่จึงถือกำเนิดขึ้น การก่อตัวและการพัฒนาของทฤษฎีการควบคุมสมัยใหม่ได้วางรากฐานทางทฤษฎีสำหรับระบบอัตโนมัติแบบบูรณาการ ในขณะเดียวกัน เทคโนโลยีไมโครอิเล็กทรอนิกส์ได้ก่อให้เกิดความก้าวหน้าครั้งใหม่ คอมพิวเตอร์ทรานซิสเตอร์ปรากฏขึ้นในปี 2501 คอมพิวเตอร์วงจรรวมปรากฏขึ้นในปี 2508 และไมโครโปรเซสเซอร์แบบชิปเดียวปรากฏขึ้นในปี 2514 การเกิดขึ้นของไมโครโปรเซสเซอร์มีผลกระทบอย่างมากต่อเทคโนโลยีการควบคุม วิศวกรควบคุมสามารถใช้ไมโครโปรเซสเซอร์ได้อย่างง่ายดายเพื่อให้เกิดการควบคุมที่ซับซ้อนต่างๆ และทำให้การทำงานอัตโนมัติที่ครอบคลุมเป็นจริง "ระบบอัตโนมัติ" ถูกเสนอโดย American D.S. หนักขึ้นในปี 1936 เขาเชื่อว่าในกระบวนการผลิต การถ่ายโอนชิ้นส่วนระหว่างเครื่องจักรที่ไม่มีการจัดการโดยมนุษย์นั้นเป็น "ระบบอัตโนมัติ"