ในปีพ.ศ. 2489 วิศวกรเครื่องกล ดี.เอส. ฮาร์ต แห่ง US Ford Motor Co เสนอคำว่า "อัตโนมัติ" ขึ้นเป็นครั้งแรก และใช้เพื่ออธิบายกระบวนการของเกียร์อัตโนมัติและการประมวลผลของกระบอกสูบเครื่องยนต์ ในช่วงทศวรรษ 1950 ด้วยการพัฒนาตัวควบคุมอัตโนมัติและทฤษฎีการควบคุมแบบคลาสสิก ระบบอัตโนมัติได้เข้าสู่ขั้นตอนการทำงานอัตโนมัติในพื้นที่ซึ่งควบคุมโดยระบบควบคุมอัตโนมัติแบบตัวแปรเดียว ในทศวรรษที่ 1960 ด้วยการเกิดขึ้นของทฤษฎีการควบคุมสมัยใหม่และการแพร่หลายและการประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์อิเล็กทรอนิกส์ การควบคุมอัตโนมัติและการประมวลผลข้อมูลถูกรวมเข้าด้วยกันเพื่อทำให้ระบบอัตโนมัติเข้าสู่ขั้นตอนการทำงานอัตโนมัติที่ครอบคลุมของการควบคุมและการจัดการกระบวนการผลิตที่เหมาะสมที่สุด

ในปี 1970 เป้าหมายของระบบอัตโนมัติกลายเป็นระบบวิศวกรรมขนาดใหญ่และซับซ้อน และไม่ใช่ระบบวิศวกรรม ซึ่งเกี่ยวข้องกับปัญหามากมายที่แก้ไขได้ยากด้วยทฤษฎีการควบคุมสมัยใหม่ การวิจัยปัญหาเหล่านี้ได้ส่งเสริมให้เกิดนวัตกรรมของทฤษฎีอัตโนมัติ วิธีการ และวิธีการ จึงมีการควบคุมระบบขนาดใหญ่และการควบคุมอัจฉริยะของระบบที่ซับซ้อน และระบบอัตโนมัติขั้นสูงที่ใช้ความสำเร็จของคอมพิวเตอร์ เทคโนโลยีการสื่อสาร วิศวกรรมระบบ และ ปัญญาประดิษฐ์ เช่น ระบบการผลิตที่ยืดหยุ่น ระบบสำนักงานอัตโนมัติ หุ่นยนต์อัจฉริยะ ระบบผู้เชี่ยวชาญ ระบบสนับสนุนการตัดสินใจ ระบบการผลิตแบบบูรณาการด้วยคอมพิวเตอร์ เป็นต้น